Özet:
İnsanın doğumundan ölümüne uzanan süreçte onun dış dünyayı algılamasına;
varlıklar, olaylar ile olgular arasındaki benzerlik ve farklılıkları ayırt etmesine, olası
zihinsel karmaşalardan korunmasına katkı sunan kavramlar, bu yönleriyle kancalara
benzetilirler. Kavramlar aracılığı ile her düşünce, karşılık geldiği anlama uygun tarzda
insan zihninde ilgili olduğu kancaya takılarak bir düzene kavuşur. Bu sebeptendir ki,
okullarda yürütülmekte olan öğretim süreçlerinin en önemli aşaması, kavram
öğretimidir. Okullarda kavram öğretimi, uzman öğreticiler eliyle, formal tarzda, bir
sistem dâhilinde yürütülmeye çalışılsa da; öğrenen, öğretici, takip edilen strateji ve
öğrenilecek kavram orijinli sınırlılıklar nedeniyle eksik veya yanlış öğrenmeler meydana
gelebilmektedir. Kavram öğretimiyle ilgili bu sınırlılıklar, beşerî dil düzeni içerisinde
ortaya çıkan kavramları, birtakım anlam olayları ile dönüştüren ve kendi sahasına dâhil
eden din olgusu ve dînî kavramlar için de söz konusu olabilmektedir. Din öğretimi
süreçlerinin doğru ve etkin planlanabilmesinde bu sınırlılıkların tespit edilerek uygun
öğretim stratejilerinin geliştirilmesi önem arz etmektedir.