Özet:
Salâhiyye Medresesi, inşası 12. yüzyılın sonlarına rastlayan, adını kurucusu
Selahaddin Eyyubi’den alan ve onun İslam coğrafyasının farklı bölgelerinden
davet ettiği önemli müderrisler aracılığıyla dini ilimlerin yanı sıra farklı
ilimlerin de okutulduğu bir medrese olarak, yedi yüz yıla yakın süreyle hizmet
vermiştir. el-Beldetü’l Kadîme’nin giriş kapılarından olan el-Esbât’a yirmi
metre mesafedeki bu eğitim kurumu, İngilizlerce 1917 yılında Hıristiyan din
adamlarına tahsis edilerek kilise, okul ve kütüphane olarak kullanılmaya
başlandığı tarihe kadar Osmanlı döneminde geliştirilerek bir külliye şeklinde
hizmet vermeye devam etmiştir. Bu araştırmada, eğitim olgusunun
toplumların devamlılığı açısından taşıdığı değer ve bir eğitim kurumu olarak
okulun ortaya çıkışına kısa bir girişten sonra, İslam kültürüne ait özgün eğitim
kurumları olan medreselerin ortaya çıkış sürecine değinilmiştir. Sonrasında,
İslam’ın kutsiyet atfettiği şehirlerden Kudüs’te yer alan Salâhiyye
Medresesi’nin inşa süreci, kurulduğu yer, isimlendirilmesi, açılış ve gelişimi,
yönetimsel yapısı, vakıf olarak barındırdığı hususlar, okutulan ilimler,
bünyesinde ders veren müderrisler, ünlü talebeleri ve icazetlendirme gibi
hususlara değinilmektedir.