Türkiye’nin iç güvenliğinde özel güvenlik

Abstract

ÖZET: Türkiye’de özel güvenlik hizmetleri 2004 yılında yürürlüğe giren 5188 sayılı Özel Güvenlik Hizmetlerine Dair Kanun’dan önce de fiilî olarak sunuluyordu. Kanun’un yürürlüğe girmesiyle birlikte bazı özel güvenlik hizmetleri yasallık kazanmıştır. Ancak özel güvenlik hizmetlerine yasallık kazandırmakla Türkiye Cumhuriyeti Devleti iç güvenlik hizmetleri üzerindeki egemenlik yetkilerini özel hukuk kişilerine ya da diğer kamu hukuku tüzel kişilerine devretmiş sayılmamaktadır. Ortada sadece bir işbirliği vardır ve bu işbirliğinin tarafı olan özel hukuk kişileri ile kamu hukuku tüzel kişilerinin kamu güvenliğini tamamlayıcı mahiyette güvenlik hizmetleri sunmaları beklenmektedir. Bu işbirliği elzemdir; çünkü bazı kişi, kurum ve kuruluşlar için “özgün”, “tercihe bağlı”, “ilave” ya da “zorunluluğu tartışılabilir” nitelikte olan güvenlik hizmetlerinin kamusal kaynaklarla karşılanması realist bir kamu yönetimi yaklaşımı değildir. Türkiye Cumhuriyeti Devleti için “çok genç” olan bu iç güvenlik hizmeti stratejisi makul düzeyde kurumsallığa eriştiğinde Türkiye’nin siyasal, toplumsal ve ekonomik yaşamına hâlihazırda olduğundan daha fazla değer katabilecektir. Hem bu değerlerin elde edilebilmesi hem de devletin güvenlik hizmetleri temelindeki siyasal ve toplumsal meşruiyetinin sürekliliğinin sağlanabilmesi özel güvenliğin kurumsal nitelikteki varlığını gerekli kılmaktadır. Ancak özel güvenlik asla vazgeçilemez nitelikteki bir iç güvenlik hizmeti stratejisi değildir.

ABSTRACT: Private security services had been presented before the law no 5188 on Private Security Services which entry into force in 2004 in Turkey. With the entry into force of the law, some private security services have gained legality. But the State of the Republic of Turkey has not been delegated the powers of the sovereignty about internal security services to private law legal persons or public law legal entities while legalized private security services. This is only collaboration, and private legal persons and public legal entities who are parties to this cooperation are expected to provide security services to complement public security. This collaboration is essential. It is not a realistic public administration approach to use public resources for some security services which are “authentic”, “optional”, “additional” or “necessity can be discussed” for some person and institutions. When this internal security service strategy which is “very young” for the State of the Republic of Turkey reaches a reasonable level of institutionalization will be able to add more value to Turkey’s social and economic life. Both in order to achieve these values and to ensure the continuity of political and social legitimacy of state on the basis security services, the institutionalizing of private security is necessary. However private security services are never an indispensable internal security service strategy.