İnsanoğlu avcılık ve toplayıcılık ile başladığı besin hayatına,
Neolitik Dönem’den itibaren tarımı eklemiştir. Zaman içerisinde
gelişen tarım, birçok toplumun temel geçim kaynağı olmuştur.
Tarımsal faaliyetlerinde tecrübelenen toplumlar, besin üretimine
dayalı bir ekonomik modelin ortaya çıkıp gelişmesinin önünü açmıştır.
Bu yeni ekonomik model, yerleşik hayat kavramını toplumlara
aşılayan temel unsur olmuştur. MÖ. 2. binyıl Anadolu’sunun büyük
bir siyasi gücü olan Hitit Devleti, diğer toplumlar gibi tarıma büyük
bir önem vermiştir. Hititçe metinlerde, ekip biçme işlemini
gerçekleştiren çiftçiler, LÚAPIN.LÁ Sumerogramı ile anılmaktadır.
Hitit topraklarının ekilip biçilmesini sağlayan çiftçilerin ilk görevleri,
elde ettikleri ürünleri insanlardan önce ve tam zamanında tanrılara
sunmaktır. Bu konuyla ilgili uyarılan ve aksi bir durumda
cezalandırılacakları belirtilen çiftçiler, siyasi antlaşma metinlerinde
diğer kaçak kimselerden farklı olarak “işi teslim etme” olgusu
çerçevesinde değerlendirilmiştir. Belgelerde, tahıl ambarlarının
sorumluları olarak da karşımıza çıkan çiftçilerin, ekip biçme ve ürünü
teslim etme işlemleri esnasında yalan söylemesi durumunda
cezalandırılacağını görmekteyiz. Tarımsal faaliyetlerinin yanında,
kimi zaman hayvanların tedarik ve muhafaza edilmesi işlerini yerinegetiren çiftçiler, farklı görev ve fonksiyonları ile Hitit ekonomisinin en
önemli bileşenlerinden biridir.
The mankind, as of Neolithic Period, added agriculture to its
food sources which had started with hunting and gathering.
Agriculture having developed over time, became the main source of
livelihood of many societies. The societies having an experience on
agricultural activities opened the way to the emergence and
development of an economic model based on food production. This
new economic model happened to be the main factor instilling the
concept of settled life into societies. The Hittite State, which was a
great political power in the 2nd millennium BC Anatolia, attached
great importance to agriculture like other societies of its time. In the
Hittite texts, farmers who had carried out the plowing and plantation
were mentioned as the LÚAPIN.LÁ in Sumerogram. The first duty of
the farmers, who ensured the cultivation of Hittite lands, was to
present their products to the gods on time before the other people. The
farmers who were warned about this issue and who were to be
punished otherwise, were evaluated within the framework of the
phenomenon of "finishing the job", unlike other fugitives in the
political treaty texts. In the documents, we see that the farmers who
also appeared to be in charge of granaries would be punished if they
lied during the cultivation and delivery of the product. The farmers
are among the most vital elements of the Hittite economy with their
various duties and functions which included husbandry and managing
the livestock in addition to their agricultural activities. Besides their
agricultural activities, the farmers who had sometimes carried out the
deeds supplication and preservation of animals became one of the
most important components of the Hittite economy with their different
duties and functions
