İnovasyon, istihdam ve ekonomik büyüme ilişkisi: Teori ve uygulama

Abstract

Ekonomik büyümenin üç önemli bileşeni olan sermaye, emek ve teknoloji değişkenleri, literatürde sıklıkla inceleme konusu yapılmıştır. Fakat istihdam endeksi ve inovasyon endeksinin birlikte ve eşzamanlı olarak ekonomik büyüme modeline dâhil edildiği bir çalışmaya rastlanmamıştır. Sermayenin ortak değişken olduğu gözönüne alındığında, teknolojinin göstergesi olan inovasyonun birlikte analiz edildiği bir çalışma, ilgili literatürde bulunmamaktadır. Çalışmamızın amacı sermaye faktörünü ortak değişken olarak kabul ederek, ilk kez bu iki değişkeni birlikte modele dâhil edip, ekonomik büyüme üzerindeki etkilerini eşanlı olarak analiz etmektir. Bu yönüyle çalışmamız literatürdeki bu boşluğu doldurabildiği ölçüde bir öneme sahip olabilecektir. Çalışmamız bölgesel olarak OECD ülkeleri, zamansal olarak da veri elde edebildiğimiz 2013-2020 yılları ile sınırlandırılmıştır. Ülke grubu içerisinde, düzenli ve analize uygun veri elde edilen ülkeler ABD, Avustralya, Finlandiya, Fransa, G. Kore, Hollanda, İngiltere, İspanya, İsveç, İtalya, Japonya, Macaristan, Norveç, Peru, Polonya, Slovenya ve Şili'dir. Çalışmamızın birinci bölümünde ekonomik büyüme teorileri incelenmiş, ikinci bölümde inovasyon ve istihdamın kavramsal ve teorik çerçevesi ele alınmış, üçüncü ve son bölümde ise OECD ülkelerinin dahil edildiği panel veri regresyon metodu ile ekonometrik bir analiz yapılmıştır. Sermaye stoğu, inovasyon ve istihdamın, ülkelerin ekonomik büyüme oranları üzerindeki etkileri araştırılmıştır. Bu amaçla veri toplanabilirliği açısından uygun olan 17 OECD ülkesinin 2013-2020 yılları arasındaki 8 yıllık sermaye stoğu, inovasyon ve istihdam indeksleri ile ekonomik büyüme oranları arasındaki ilişki, panel veri regresyon yöntemi ile analiz edilmiştir. Bulgular, büyüme oranı üzerinde sermaye ve istihdam indeksinin birbirine yakın olduğuna vurgu yapmaktadır. Bu sonuç, sermaye ve istihdam artışının genellikle inovatif üretim etkisi yarattığı biçiminde yorumlanabilir. İnovatif firmaların inovasyon üretmeyen firmalara kıyasla istihdam yaratma kapasitelerinin daha fazla olması, bu bulguyu destekler niteliktedir. Çalışmanın kapsadığı analiz periyodu göz önüne alındığında bu bulgu, endüstri devrimi sonrasında makineleşmeye geçiş ve bilgisayar teknolojisi kullanımının yaygınlaşması gibi nitelikli işgücüne duyulan talebin artmasının sonucu olarak da değerlendirilebilir. Elde edilen bir diğer sonuç da, inovasyonun istihdam yaratma faktöründen yaklaşık iki kat daha fazla oranda büyümeyi artırdığıdır. Ayrıca analiz sonuçları, gelişmiş ülkelerin büyüme trendinin gelişmekte olan ülkelere kıyasla neredeyse 2 kat daha fazla olduğuna işaret etmekte ve Solow'un yakınsama hipotezinin tersine bir sonuç ortaya koymaktadır.

Capital, labor, and technology variables, which are the three important components of economic growth, have been frequently examined in the literature. However, no study has been found in which these three variables are included in the economic growth model together and simultaneously. Considering that capital is a common variable, there is no study in the relevant literature that analyzes innovation, which is an indicator of technology, and labor together. The aim of our study is to consider the capital factor as a common variable, to include these two variables in the model for the first time and to analyze their effects on economic growth simultaneously. In this respect, our study will be of importance to the extent that it fills this gap in the literature. Our study is limited to OECD countries regionally, and the years 2013-2020, from which we can obtain data temporally. Within the country group, the countries from which regular and appropriate data are obtained are the USA, Australia, Finland, France, S. Korea, Netherlands, England, Spain, Sweden, Italy, Japan, Hungary, Norway, Peru, Poland, Slovenia and Chile. In the first part of our study, economic growth theories were examined, in the second part, the conceptual and theoretical framework of innovation and employment was discussed, and in the third and last part, an econometric analysis was made with the panel data regression method in which OECD countries were included. The effects of capital stock, innovation and employment on the economic growth rates of countries were investigated. For this purpose, the relationship between the 8-year capital stock, innovation and employment indices and economic growth rates of 17 OECD countries between the years 2013-2020, which is suitable for data collection, was analyzed by panel data regression method. The findings emphasize that the capital and employment index are close to each other on the growth rate. This result can be interpreted as the increase in capital and employment generally creates an innovative production effect. The fact that innovative firms have a higher employment creation capacity compared to non-innovation firms supports this finding. Considering the analysis period covered by the study, this finding can also be evaluated as a result of the increase in the demand for qualified workforce, such as the transition to mechanization after the industrial revolution and the widespread use of computer technology. Another result is that innovation increases growth about twice as much as the job creation factor. In addition, the results of the analysis indicate that the growth trend of developed countries is almost 2 times higher than that of developing countries, and reveals a result contrary to Solow's convergence hypothesis.