| dc.description.abstract |
Özet
Amaç: Bu araştırmanın amacı, 3-10 yaş çocuğu olan babaların çocuklarıyla geçirdikleri etkileşimli zaman olarak planladıkları aktivite çeşitlerini, belirlenen aktivitelerde geçirilen süreyi ve bu aktivitelerin gerçekleştirilmesi sonucu babalarda ve çocuklarda hangi duygu durumlarının geliştiğini belirlemektir.
Araştırmanın yöntemi: Araştırmada kullanılan yöntem, tanımlayıcı araştırma tipidir. Araştırmanın evrenini, farklı bölgelerde yaşamını sürdüren, 3-10 yaş çocuğu olan babalar oluşturmuştur. Çalışma 140 kişi ile tamamlanmıştır (n=140). Katılımcılara kartopu örnekleme yöntemiyle ulaşılmaya çalışılmış, veriler katılımcıların sosyal medya hesaplarına gönderilen link ile toplanmıştır. Araştırmaya başlamadan önce Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi’nden etik kurul izni ve katılımcı bireylerden onam alınmıştır.
Bulgular: Araştırmaya dahil olan katılımcıların, ortalama yaş düzeyi 35’tir. Katılımcılarının % 65, 7’sinin iç Anadolu bölgesinden katıldığı görülürken, tüm bölgelerden katılım sağlanmıştır. %45.7’sinin üniversite mezunu, %29,7’sinin lise mezunu, %13,8’inni ortaokul mezunu olduğu belirlenmiştir. Katılımcıların aile tipinin % 81,8’inin çekirdek aile olduğu belirlenmiştir. Araştırmaya dahil olan katılımcıların çocuk sayısına bakıldığında çoğunluğunun tek çocuk ya da iki çocuklu bireylerin oluşturduğu belirlenmiştir.Babaların çocukları ile etkileşim içinde iken yaptıkları faaliyetler olarak en fazla % 84,7 oranında oyun oynama, %73 oranında marke alışverişi, %63’9’u parka gitme, %61, 7 oranında çocukları ile sohbet etme sorunlarını dinleme, %58,4 oranında pikniğe gitme, %45,3 oranında kitap okuma faaliyetlerinin olduğu belirlenmiştir. Babalar ile çocukların en az faaliyet alanlarının ise; %6, 6 oranında enstrüman çalma, %7,3 kütüphaneye gitme, %8,8 oranında müzeye gitme etkinlikleri olduğu görülmüştür. Çocuklar ile babaların etkileşimlerinde, geçirdikleri süre, %42,3 oranında 1 saat olduğu görülmüştür. Aktiviteler genellikle, %73,7 oranında tüm aile bireyleri ile, plansız yapıldığı, etkileşim talebinin ise, %55,5 oranında çocuktan babaya yapıldığı belirlenmiştir. Babaların %73 oranında çocukları ile hafta içi ve hafta sonu olarak her gün etkileşim sağlamaya gayret ettikleri görülmüş, babaların çocukları ile etkileşimli vakit geçirmesini engelleyen faktörlere baktığımızda ise, çoğunlukla iş yoğunluğu, çalışma saatlerinin uygun olmaması ve yorgunluk oğlunu belirtmişlerdir. Babaların çocukları ile etkileşimli faaliyet sırasında hislerini sorduğumuzda 137 babanın ifadesine göre, mutluluk verici, tarif edilemez duygu olduğu belirtilirken, katılımcılardan üç babanın bu faaliyetlerin çok sıkıcı ve yorucu olduğu yönde ifadeleri olmuştur.
Sonuç: : Araştırmanın sonuçlarına baktığımızda; çalışmaya katılan babaların çocukları ile ilgili ve etkileşimli vakit geçirmek için çeşitli faaliyetler uyguladıkları ve bu etkileşim sırasında oldukça her iki tarafında mutlu, güzel vakit geçirdikleri söylenebilir. Bu sonuçlar doğrultusunda; babaların çocukları ile vakit geçirirken genel itibari ile alışılageldik etkinlikleri daha çok yaptığı bunun için babaların daha farklı sanatsal faaliyet ve etkili programlar yönünde planlamalar yapmaları, bu etkileşimi zaman geçirmenin çocukların gelişimi bakımı açısından ne denli önemli olduğu yönünde çeşitli ebeveyn eğitimleri verilerek farkındalık çalışmaları, çalışmalarının yaygınlaştırılması önerilebilir. |
tr_TR |